ปลารู้สึกเจ็บปวด ตอนนี้คืออะไร? สัตว์บกได้รับการปฏิบัติอย่างมีมนุษยธรรมและการคุ้มครองทางกฎหมาย แต่จนถึงขณะนี้ความเจ็บปวดจากปลาถูกละเลยไปมากเมื่อ Culum Brown ยังเป็นเด็กเขาและยายของเขาแวะเวียนไปที่สวนสาธารณะใกล้บ้านในเมลเบิร์นประเทศออสเตรเลีย เขารู้สึกทึ่งกับสระน้ำประดับขนาดใหญ่ของสวนสาธารณะที่เต็มไปด้วยปลาทองยุงและปลาช่อน บราวน์จะเดินไปรอบ ๆ

สระน้ำมองเข้าไปในที่ตื้นโปร่งแสงเพื่อจ้องมองปลา วันหนึ่งเขาและยายของเขามาถึงสวนสาธารณะและพบว่าบ่อน้ำถูกระบายออกไปซึ่งเห็นได้ชัดว่ากรมอุทยานทำทุกๆสองสามปี ฝูงปลากระพือปีกบนเตียงที่โล่งและหายใจไม่ออกท่ามกลางแสงแดด บราวน์วิ่งจากถังขยะใบหนึ่งไปยังอีกถังหนึ่งค้นหาและรวบรวมภาชนะที่ทิ้งแล้วซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นขวดโซดาพลาสติก เขาเติมขวดที่น้ำพุสำหรับดื่มและใส่ปลาหลายตัวลงในแต่ละตัว เขาผลักปลาอื่น ๆ ที่ติดอยู่ไปยังบริเวณของบ่อที่มีน้ำเหลืออยู่ “ ฉันคลั่งวิ่งไปรอบ ๆ

เหมือนคนบ้าและพยายามช่วยชีวิตสัตว์เหล่านี้” บราวน์เล่าซึ่งตอนนี้เป็นนักชีววิทยาทางทะเลที่มหาวิทยาลัย Macquarie ในซิดนีย์ ในที่สุดเขาสามารถช่วยปลาได้หลายร้อยตัวซึ่งประมาณ 60 ตัวที่เขารับเลี้ยงมา บางคนอาศัยอยู่ในพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำบ้านของเขามานานกว่า 10 ปี ตอนเป็นเด็กฉันก็เลี้ยงปลาเหมือนกัน สัตว์เลี้ยงตัวแรกของฉันคือปลาทองสองตัวที่สดใสเหมือนเพนนีที่เพิ่งสร้างใหม่ในชามแก้วที่ไม่มีการตกแต่งขนาดเท่าแคนตาลูป พวกเขาเสียชีวิตภายในไม่กี่สัปดาห์ ต่อมาฉันได้อัปเกรดเป็นถังขนาด 40 ลิตรที่เรียงรายไปด้วยกรวดสีรุ้งและโรงงานพลาสติกสองสามแห่ง

ข้างในฉันเก็บปลาตัวเล็ก ๆ ไว้มากมาย: เตตร้านีออนที่มีแถบเรืองแสงสีน้ำเงินและสีแดงปลาหางนกยูงที่มีหางเป็นคลื่นตัวหนาเช่นเปลวไฟสุริยะและปลาดุกแก้วดูเหมือนจะไม่มีอะไรมากไปกว่าเสากระดูกสันหลังที่สวมมงกุฎสีเงินที่พุ่งผ่านน้ำ ปลาเหล่านี้ส่วนใหญ่มีอายุยืนยาวกว่าปลาทองมาก แต่ปลาบางชนิดมีนิสัยชอบกระโจนในโค้งที่มีความสุขตรงผ่านช่องว่างในฝาถังและลงบนพื้นห้องนั่งเล่น ฉันและครอบครัวจะพบว่าพวกเขาล้มคว่ำอยู่หลังทีวีมีฝุ่นและผ้าสำลี เราควรสนใจว่าปลารู้สึกอย่างไร? ในตำราของเขาในปี ค.ศ. 1789 An Introduction to the Principles of Morals and Legislationนักปรัชญาชาวอังกฤษ Jeremy Bentham ผู้พัฒนาทฤษฎีประโยชน์นิยม

(โดยพื้นฐานแล้วเป็นผลดีที่ยิ่งใหญ่ที่สุดสำหรับบุคคลจำนวนมากที่สุด) แสดงให้เห็นถึงแนวคิดที่เป็นศูนย์กลางของการถกเถียงเรื่องสัตว์ สวัสดิการตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา เมื่อพิจารณาถึงพันธะทางจริยธรรมของเราที่มีต่อสัตว์อื่น ๆ เบนแธมเขียนว่าคำถามที่สำคัญที่สุดคือไม่ "พวกเขาให้เหตุผลได้หรือไม่? หรือพวกเขาคุยกันได้ไหม? แต่พวกเขาจะทนทุกข์ทรมานได้หรือไม่” ภูมิปัญญาดั้งเดิมยึดถือมานานแล้วว่าปลาทำไม่ได้ - พวกมันไม่รู้สึกเจ็บปวด การแลกเปลี่ยนในField & Streamฉบับปี 1977เป็นตัวอย่างของอาร์กิวเมนต์ทั่วไป

ในการตอบจดหมายของเด็กหญิงอายุ 13 ปีเกี่ยวกับการที่ปลาต้องทนทุกข์ทรมานเมื่อถูกจับได้เอ็ดเซิร์นนักเขียนและชาวประมงกล่าวโทษเธอก่อนว่ามีพ่อแม่หรือครูเขียนจดหมายเพราะมันประกอบได้ดีมาก จากนั้นเขาก็อธิบายว่า“ ปลาไม่รู้สึกเจ็บปวดแบบที่คุณทำเมื่อคุณถลกหนังเข่าหรืองอนิ้วเท้าหรือปวดฟันเพราะระบบประสาทของพวกมันง่ายกว่ามาก ฉันไม่ได้จริงๆว่าพวกเขารู้สึกใด ๆความเจ็บปวดที่เรารู้สึกเจ็บปวด แต่อาจพวกเขารู้สึกว่าชนิดของ 'ความเจ็บปวดปลา.'” ในท้ายที่สุดสิ่งที่ทุกข์ทรมานดั้งเดิมที่พวกเขาทนไม่เกี่ยวข้องเขายังคงเพราะมันเป็นส่วนหนึ่งของอาหารที่ดี โซ่และนอกจากนี้“ ถ้าบางสิ่งหรือใครบางคนหยุดเราจากการตกปลาเราจะต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก” ตรรกะดังกล่าวยังคงแพร่หลายในปัจจุบัน ในปี 2014 BBC Newsnightได้เชิญ Victoria Braithwaite นักชีววิทยาจากมหาวิทยาลัยเพนน์สเตทมาพูดคุยเกี่ยวกับความเจ็บปวดและสวัสดิภาพของปลากับเบอร์ตี้อาร์มสตรองหัวหน้าสมาพันธ์ชาวประมงสก็อตแลนด์

อาร์มสตรองยกเลิกความคิดที่ว่าปลาสมควรได้รับกฎหมายสวัสดิภาพว่า "บ้าๆบอ ๆ " และยืนยันว่า "ความสมดุลของหลักฐานทางวิทยาศาสตร์คือปลาไม่รู้สึกเจ็บปวดเหมือนที่เราทำ"นั่นไม่เป็นความจริงเลย Braithwaite กล่าว เป็นไปไม่ได้ที่จะรู้แน่ชัดว่าประสบการณ์ส่วนตัวของสิ่งมีชีวิตอื่นนั้นเหมือนกับเราเองหรือไม่ แต่ที่อยู่ข้างๆประเด็น เราไม่รู้ว่าแมวสุนัขสัตว์ทดลองไก่และวัวจะรู้สึกเจ็บปวดแบบที่เราทำหรือไม่ แต่เรายังคงจ่ายค่ารักษาและความคุ้มครองทางกฎหมายอย่างมีมนุษยธรรมมากขึ้นเรื่อย ๆ เพราะพวกเขาได้แสดงให้เห็นถึงความสามารถในการทนทุกข์ ในช่วง 15 ปีที่ผ่านมา Braithwaite และนักชีววิทยาด้านปลาอื่น ๆ ทั่วโลกได้สร้างหลักฐานมากมายว่าเช่นเดียวกับสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมและนกปลาก็มีอาการเจ็บปวดเช่นกัน “ ผู้คนจำนวนมากขึ้นยินดีที่จะยอมรับข้อเท็จจริง” Braithwaite กล่าว “ ปลารู้สึกเจ็บปวด

สนับสนุนบทความโดย lucaclub88

เว็ปไซต์ บาคาร่า

มันน่าจะแตกต่างจากที่มนุษย์รู้สึก แต่ก็ยังคงเป็นความเจ็บปวดอยู่” ในระดับกายวิภาคปลามีเซลล์ประสาทที่เรียกว่าโนซิเซ็ปเตอร์ซึ่งตรวจจับอันตรายที่อาจเกิดขึ้นได้เช่นอุณหภูมิสูงความกดดันที่รุนแรงและสารเคมีกัดกร่อน ปลาผลิตโอปิออยด์ซึ่งเป็นยาแก้ปวดโดยกำเนิดของร่างกายที่สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมทำ และการทำงานของสมองในระหว่างการบาดเจ็บนั้นคล้ายคลึงกับสัตว์มีกระดูกสันหลังบนบกนั่นคือการปักหมุดลงในปลาทองหรือปลาเทราต์สายรุ้งที่อยู่ด้านหลังเหงือกกระตุ้นโนซิเซ็ปเตอร์และน้ำตกของกิจกรรมทางไฟฟ้าที่พุ่งไปยังบริเวณสมองที่จำเป็นสำหรับการรับรู้ทางประสาทสัมผัส (เช่น cerebellum, tectum และ telencephalon) ไม่ใช่แค่กระดูกหลังและก้านสมองซึ่งมีหน้าที่ในการตอบสนองและแรงกระตุ้น ปลายังมีพฤติกรรมที่บ่งบอกว่าพวกมันรู้สึกเจ็บปวด ในการศึกษาหนึ่งนักวิจัยได้ทิ้งกลุ่มเลโก้ที่มีสีสันสดใสลงในถังที่มีปลาเทราท์สายรุ้ง

โดยทั่วไปแล้วปลาเทราท์จะหลีกเลี่ยงวัตถุที่ไม่คุ้นเคยที่ถูกนำเข้าสู่สภาพแวดล้อมอย่างกะทันหันในกรณีที่เป็นอันตราย แต่เมื่อนักวิทยาศาสตร์ให้ปลาเรนโบว์เทราต์ได้รับการฉีดกรดอะซิติกอย่างเจ็บปวดพวกมันมีโอกาสน้อยที่จะแสดงพฤติกรรมป้องกันเหล่านี้ซึ่งน่าจะเป็นเพราะพวกมันเสียสมาธิจากความทุกข์ทรมานของตัวเอง ในทางตรงกันข้ามปลาที่ฉีดทั้งกรดและมอร์ฟีนยังคงระมัดระวังตามปกติ เช่นเดียวกับยาแก้ปวดทุกชนิดมอร์ฟีนจะทำให้ประสบการณ์แห่งความเจ็บปวดลดลง แต่ไม่ได้ทำอะไรเลยเพื่อขจัดต้นตอของความเจ็บปวดออกไปโดยชี้ให้เห็นว่าพฤติกรรมของปลาสะท้อนถึงสภาพจิตใจของพวกมันไม่ใช่แค่สรีรวิทยา ในการศึกษาอื่นปลาเรนโบว์เทราต์ที่ได้รับการฉีดกรดอะซิติกที่ริมฝีปากเริ่มหายใจเร็วขึ้นโยกไปมาที่ก้นถังถูริมฝีปากกับกรวดและด้านข้างของถังและใช้เวลามากกว่าสองเท่า ให้อาหารต่อไปตราบเท่าที่ปลาฉีดน้ำเกลือที่ไม่เป็นพิษเป็นภัย ปลาที่ฉีดด้วยกรดและมอร์ฟีนก็แสดงพฤติกรรมผิดปกติเหล่านี้เช่นกัน แต่ในระดับที่น้อยกว่ามากในขณะที่ปลาที่ฉีดน้ำเกลือไม่เคยมีพฤติกรรมแปลก ๆ