เรื่องนี้เป็นเรื่องราวของครูที่สอนการเต้นในโรงเรียนประจำ ฉันต้องการใช้ชื่อสมมติว่าอาจารย์ Ajarn Ajahn Yor ได้สอนที่นี่มานานกว่า 20 ปี อย่างที่ฉันพูดมันเป็นโรงเรียนประจำ จะมีการโทรตามกะตลอดทั้งคืนเพื่อตรวจสอบห้องนอน ท่านอาจารย์กล่าวว่าคืนนั้นเป็นคืนวันศุกร์ เป็นคืนที่นักเรียนต้องลงไปหาตนเองที่หน้าเสาธง (ทุกคืนวันศุกร์) อาจารย์เอเจย์เดินไปที่หอพักหญิง เพื่อตรวจสอบว่านักเรียนไม่ได้เข้าร่วมการประชุมหรือไม่? ในเวลานั้นไฟในห้องนอนดับลง มืดมาก ครูลงบันไดไปที่ชั้นสี่ เมื่อเขาขึ้นไปที่ชั้นห้าเขาเห็นนักเรียนหญิงมองเขาจากความมืดเขาสวมชุดนักเรียน เธอวิ่งเร็วมากผ่านอาจารย์ในที่มืดและครูโทรมาถามว่าทำไมไม่ไปประชุม แต่นักเรียนคนนั้นวิ่งเร็วมากจนเขาไม่สามารถเรียกครูได้ ฉันสงสัยว่าทำไมในเวลานั้นนักเรียนคนนั้นยังอยู่ในชุดนักเรียน

      ทำไมคุณไม่เปลี่ยนเสื้อผ้าลำลองเหมือนคนอื่น ๆ ? ใจอื่นปรมาจารย์ ฉันคิดว่านักเรียนอาจรู้ว่าครูจะตรวจสอบตาของเขา / เธอ รีบร้อนหรือไม่ ในเวลาเพียงครู่เดียวอาจารย์ A. กำลังยืนคิดว่าฉันได้ยินเสียงฝีเท้าของใครบางคนวิ่งเร็วจากชั้นล่างเขามาถึงชั้นห้าซึ่งครูคือเสียงนั้นดังขึ้นและดังขึ้น จากนั้นครูก็เดิน ดังนั้นเขาจึงมาถึงดาดฟ้าเพื่อรอจับคนที่กำลังทำงานอยู่ แต่จากนั้นเสียงหยุดบนชั้นห้า ศาสตราจารย์อจิตมองลงบันได แต่ฉันไม่เห็นใครเลย … อาจารย์กำลังจะเดินไปสอบสวน ประตูหลังคา (ชั้น 6) มีลมกระโชกแรงจนเกิดเสียงดัง อาจารย์อาจารย์หยุดและวิ่งไปที่เพดานทันที คิดว่าอาจมีนักเรียนคนอื่นซ่อนอยู่เมื่อครูเปิดประตูเพดานก็ระเบิด ภาพที่เห็นต่อหน้าครูประหลาดใจจนแทบหมดสติ คุณครูและฉันเห็นนักเรียนหญิงนักเรียนมัธยมปลายนั่งอยู่ที่ริมระเบียงราวกับว่าเขากำลังกระโดดมันยืนนิ่งอยู่สภาพผมยุ่งเหยิง แต่ครูก็ยังใจดีที่จะต่อสู้กับเสือ

สนับสนุนบทความโดย Allforbet.com

เว็บ คาสิโนออนไลน์ ที่ดีที่สุด

     หากคิดว่าเด็กที่คิดไม่ดีจะได้รับบาดเจ็บจากนั้นครูก็ตะโกน อย่าทำอย่างนี้! แต่เด็กชายคนนั้นกระโดดต่อหน้าต่อตาเขา! อาจารย์เห็นแล้วก็กรีดร้องจนถึงจุดที่แตก ก่อนจะมองลงไป แต่มีอะไรบางอย่างที่น่าตกใจยิ่งกว่าคือลึกลงไปนั่นคือร่างกายของเด็กชาย ในช่วงเวลานั้น Ajahn A. หมดสติเกือบจะล้มลงและคิดว่าเขากำลังฟื้นตัวอย่างแน่นอน เมื่อครูมีสติเธอก็รีบลงบันได และจุดสูงสุดที่ดีที่สุดคือในขณะที่ครูครึ่งคนเดินขึ้นบันไดไปครึ่งทาง ฉันเคยได้ยินขั้นตอนการวิ่งเหมือนเมื่อก่อน! Ajahn A. ถือราวบันไดพร้อมกับหลับตาสวดอ้อนวอนในหัวใจสลับกับวิ่งวิ่งไม่กล้าเปิดตา มันคือการรู้สึกลงและเสียงของการแข่งขันก็เหมือนผ่านอาจารย์จนขาของท่านอาจารย์ถูกแช่แข็งเปิดตาของคุณอีกครั้งแล้วลงไปที่ชั้นล่างของห้องนอน ครูบอกว่านี่เป็นครั้งแรกที่ฉันเจอกันมาก หลังจากคืนนั้นครูก็ต้องจากไปหนึ่งสัปดาห์